เนื้อเพลง พอกำก่า โดย สักวา กาฬสินธุ์

บ่มีเงินมีคำคือเขามีแต่รถมอไซค์คันเก่า
บ่มีกระบะบ่มีแบงค์เทาโทรศัพท์เครื่องเก่าบ่ได้ใช้ IPhone
อ้ายมันจนบ่มีหยังดี บ่คือเขาคนที่เขามี
กินเหล้าขาวสี่สิบดีกรี บ่เคยกินเหล้ารี บ่เคยสูบยาซอง

สถานะของเฮามันต่างกัน
คงสิฝันไปให้ฮอดบ่ได้ดอก
เจ้าส่ำนางฟ้าอ้ายกะเเค่คนกระจอก
แค่คนบ้านนอกมันบ่สมหยังเจ้า

คือก้อนขี้ดิน มันบ่สมกับดาว
คือจั่งเหล้าขาว มันบ่สมเหล้าสี
แกงไก่ใส่หน่อไม้ส้ม คงบ่สมสปาเก็ตตี้
คนทุกข์คนยากบ่ห่างบ่มี มันพอก่ำก่า

คนคืออ้ายมันกะได้ส่ำนี้ล่ะ
บ่มีปัญญาพาเจ้าไปหย่างห้างหรู
แค่คนบ้านนอกคนหนึ่งมันดึงแขนเจ้าไว้บ่อยู่
ฮักเจ้าทั้งๆ ที่ฮู้ ว่าเฮาบ่สมกัน

สถานะของเฮามันต่างกัน
คงสิฝันไปให้ฮอดบ่ได้ดอก
เจ้าส่ำนางฟ้าอ้ายกะเเค่คนกระจอก
แค่คนบ้านนอกมันบ่สมหยังเจ้า

คือก้อนขี้ดิน มันบ่สมกับดาว
คือจั่งเหล้าขาว มันบ่สมเหล้าสี
แกงไก่ใส่หน่อไม้ส้ม คงบ่สมสปาเก็ตตี้
คนทุกข์คนยากบ่ห่างบ่มี มันพอก่ำก่า

คือก้อนขี้ดิน มันบ่สมกับดาว
คือจั่งเหล้าขาว มันบ่สมเหล้าสี
แกงไก่ใส่หน่อไม้ส้ม คงบ่สมสปาเก็ตตี้
คนทุกข์คนยากบ่ห่างบ่มี มันพอก่ำก่า

คนทุกข์คนยากบ่ห่างบ่มี มันพอก่ำก่า